Pa Glee ปลากริมไข่เต่า

ปลากริมไข่เต่าในตำนาน

35 บาทมั้ง ถ้าจำไม่ผิด อร่อยมากจาก Pa’Glee

“เฮลโหล..”

“นี่ฉันเองนะ”

เธอส่งเสียงไปยังปลายสายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะเธอ ไม่แน่ใจ…

ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของคนปลายสายจะยังคงเป็นเหมือนเดิมไหม?

ไม่แน่ใจว่สมองหรือหัวใจสั่งให้เธอทำแบบนี้?

ไม่แน่ใจว่าทั้งๆ ที่เธอควรทำแบบนี้มาเเล้วสักพันครั้ง แต่ทำไมถึงพึ่งมาทำ?

ความไม่แน่ใจนั้นถูกกดทับหนักขึ้นไปอีก เมื่อสิ่งที่เธอได้ยินจากคนปลายสายเป็นแค่ความเงียบงัน และเสียหายใจที่แผ่วเบา

“เราสองคนมันก็เหมือนขนมปลากริมไข่เต่านั่นเเหละ” เธอนึกถึงเขาพูดที่เขาเคยพูด

ตัวเธออาจจะเหมือนปลากริมรสเค็มที่เอาจริงเอาจังกับทุกสิ่งอย่างบนโลก ไม่ยอมอ่อนข้อให้อะไร ไม่มีการปล่อยวาง ทุกอย่างต้องเป็นไปตามที่วางไว้ และเขานั้นก็อาจจะเหมือนไข่เต่าหวานๆ ที่มักทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายด้วยรอยยิ้ม และคำพูดที่ว่าช่างมันเถอะ

ขนมปลากริมไข่เต่านั้นก็เหมือนกับแสงและเงาที่ต้องอยู่คู่กัน ความเค็มมันและหวานอิ่มของขนมทั้งสองสิ่งที่ตัดกันนั้นทำให้เกิดความอร่อยและพอดีอย่างคาดไม่ถึง ยิ่งหากเป็นขนมปลากริมไข่เต่าจากร้านป้ากรี ขนมที่ป้ากรีบอกเองว่าเป็นที่สุดของเมนูที่ป้ากรีทำมาทั้งชีวิต ที่มีความแตกต่างจากขมปรากริมไข่เต่าทั่วไปเกือบทุกอย่างไล่ตั้งแต่วัตถุดิบการทำที่ป้ากรีเป็นคนคัดเลือกเอง เลือกของที่ดีที่สุดอย่างใส่ใจ ทำสดทุกวัน ทำมาเกือบ 50 ปี รสชาติเค็มมันที่พอดี มีความอิ่มของเนื้อขนมที่หอมแตกต่าง ผสานกับความหวานที่อิ่มฟุ้งในทุกจิตสัมผัสและเมื่อขนมทั้งสองอย่างมาบรรจบกันในปากละก็ จะเกิดปฎิกิริยาความอบอวลของมวลขนมที่หอมหวานสะท้านไปทั่วทุกที่ๆ ลิ้นสัมผัสเลย

“อะ แฮ่ม”

เสียงกระแอมจากปลายสายกระชากสติของเธอจากขนมปลากริมไข่เต่าในตำนานให้กลับมาอยู่ที่เดิมอีกครั้ง

“เฮลโหล..”

“นี่ฉันเองนะ”

“เราขอโทษ ที่ไม่ติดต่อมา”

“ที่ผ่านมา เราคิดได้เเล้ว เราขอโทษ เราผิดเอง”

ปลายสายยังคงมีแต่ความเงียบ…

“นายจะเงียบอย่างนี้ตลอดไปเหรอ เราเข้าใจ แม้คำตอบมันจะใช่หรือไม่ก็ตาม ไม่ว่านายจะตัดสินใจอย่างไร เราจะยอมรับมันทุกอย่าง เราผิดเอง”

“ขอโทษนะครับ”

ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงที่เธอไม่คุ้นเลย

“เขาไม่อยู่เเล้วครับ”

“ไม่อยู่เเล้ว? หมายความว่ายังไงคะ ไม่นะ ไม่! ไม่! ม่ายยยยยยยยยยยยยยย”