เลย์วาซาบิ ให้เลย 3 คำ “เผ็ด เค็ม นัว”

และนี่ก็ครือออออออออ

เลยยยยยย์วาซาบิ อิอิอิ อุอุอิอิ อุิอุิ นั่นเองงงงงงงงงง

คุ้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คุ้มเหมือนเลย์หรืออะไรสักเจ้านี่เเหละ ที่ทำมาก่อนหน้านี้นานเเล้ว

จำไม่ได้ว่าอร่อยไหม แต่แค่จำได้ว่ามันเป็นรสชาติที่สะใจ ทรมาณใจ สาแก่ใจ

ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นอนาสตาเซีย ที่โดนถูกมิสเตอร์เกรย์จับผูกตาเเล้วทรมานต่างๆ นาๆ

เจ็บปวดแต่ปริ่มใจอะไรแบบนั้นอ่ะ

มาคราวนี้อนาสตาเซียก็หวังรสชาติอะไรแบบนั้นจากมิสเตอร์เลย์นี่ละค่ะ

อนาสตาเซียอยากได้ความแซ่บซ่านร้อนสวาทเด็ดขาดถึงใจ

ให้ปลายชิวหาของอนาสตาเซียสั่นระริกๆ กระตุกจี้ดแล่นเข้าท้องน้อย

ด้วยรสชาติเผ็ดถึงโคนแก่นแท่งวาซาบิของมิสเตอร์เลย์เลยอ๊าาาาาาา

แต่! สิ่งที่อนาสตาเซียได้กลับมาคือรสชาติอีกแบบจากที่หวังอ่ะค่ะ

รสเผ็ดจี้ดเข้าจมูกทำลิ้นสั่นระริกด้วยความกระสันต์ จากแท่งโคนอวบอูมของวาซาบิมีน้อยเหลือใจ

มีแค่พอประทังไม่เผ็ดมาก แต่สิ่งที่ได้คืนมาคือรสชาติเค็มๆ นัวๆ

อร่อยเอร็ดคล้ายๆ กับรสบาร์บีคิวอ่อนๆ แทน

ก็อร่อยดีเหมือนกันนะคะ

เปรียบได้กับการถูกเล้าโลมเลียคลุกวงในนานๆ

แต่มิได้ทำการเสียบแทงเข้าถึงแต่อย่างใดอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ

– อนาสตาเซียไงจะใครละ