โอเคเมะ ข้าวแผ่นอบกรอบสไตล์ญี่ปุ่น
20 บาทจาก 7-11
เห็นครั้งแรกก็สะดุดตาสะดุดใจกับสโลแกนเลยครับ “กินได้โดยไม่รู้สึกผิด”
เห็นเเล้วคิดถึงตัวเองตอนทำงานเป็น Copywriter ที่ได้โจทก์ประมาณนี้บ่อยๆ เลยครับ พี่หัวหน้า CD (ย่อมาจาก Creative Director ไม่ใช่ Compact Disc) ตอนนั้นชอบพูดอยู่บ่อยๆ ครับว่าถ้า Copy เราโดนจริงๆ มันเข้าถึงสินค้าและเป้าหมายจริงๆ เราไม่ต้องยกยอตัวเองหรอก แค่หาจุดเหมาะๆ ของเราอยู่ก็พอ
และถ้าผมส่งงานประมาณ “กินได้โดยไม่รู้สึกผิด” ไปให้แก จะโดนแกด่าประมาณนี้ครับ (โดนจริงๆ โดนบ่อยด้วย จำคำด่าได้) “ไอ้คว๊ายยยย ไอ้สมองนก ไม่รู้สึกผิดเหี้ยอะไร ทำไม เวลากูกินขนมยี่ห้ออื่นนี่กูไปยืนกินบนหัวพ่อ นอนกินบนหัวแม่มึงรึไงถึงต้องรู้สึกผิดน่ะฮ๊ะ มึงมันสิ้นคิดถึงขนาดยกยอตัวเองอีกเเล้วรึไง ไอ้สันดานคางคง ไอ้สัส มึงเอาอีโก้มึงลงจากวอมึงเดี๋ยวนี้ เเล้วไปคิดมาใหม่ มึงนี่นะ กี่ครั้งเเล้ว หนังไข่ข้างซ้ายกูยังคิดดีกว่ามึงเลย กูไล่มึงออกเเล้วเอาตังมาจ้างหนังไข่กูดีกว่าไหม ไป๊ ไปคิดมาใหม่ คว๊าย ถ้าคิดมาไม่ผ่านก็ไม่ต้องกินข้าว นั่งคิดไป ไอ้สัส ก่อนนั่งไปสั่งข้าวให้กูด้วย มึงไม่ต้องกิน ไม่ต้องมายิ้มเลย ไป๊” แน่ๆ เลยครับ
เอาเถอะครับ ตลาดมันอาจจะเปลี่ยนไปเเล้วก็ได้ เรามารีวิวรสชาติกันดีกว่า
โธ่ ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยยย เค็มชิบหาย ไม่มีรสชาติอะไรนอกจากเค็มเลยสัส ขนาดผมแม่งโคตรโปรฯ ถึงขั้นเเดกแมกกี้เปล่าๆ เล่นได้เเล้ว ยังเค็มติดลิ้นเลยไอ้เหี้ย นี่แม่งทุเรศจากข้างนอกยันข้างในไม่มีอะไรให้กูชมเลยไอ้สัส
เค็มจนเเดกไม่หมดต้องเอาไปทิ้ง เหี้ยจริงๆ ตั้ง 20 บาท
โอเคเมะ? กูบอกเลย “ไม่โออะ” ไอ้สัส
– แอดมินหล่อ หยาบคายเพราะเสียดาย 20 บาท